Bella Italia

Mijn favoriete vakantieland is toch zeker Italië. Waarom, weet ik niet... Het eten en drinken is uitstekend; de Italianen zijn geweldig in hun fysieke expressie en intonatie. Het lijkt alsof ze op elk moment van de dag een temperamentvolle discussie hebben met een landgenoot. Het is echt heerlijk genieten van deze totaal van ons verschillende cultuur.

De vakanties in het zuiden (en dus ook die van mijn gezin) vallen laat dit jaar: eind augustus kamperen we 3 weken in Toscane. We hebben verschillende steden bezocht en de streek is geweldig; cultuur, gezelligheid en historie vallen goed samen. Lekker rondstruinen door de gezellige straatjes en af en toe een winkeltje binnen... Je kent het wel.

Ik was verbaast. In de toeristische steden (lees: Florence, Lucca en Siena) was er voldoende bedrijvigheid. Maar... In de kleinere plaatsen, welke nog echt authentiek Italiaans zijn, is het stil. Ongebruikelijk stil. Er is voor deze weken werkelijk waar geen enkele winkel open: het is vakantie! Voor mij geen probleem, en voor de Italianen waarschijnlijk ook niet. De perceptie van de Italiaan is dat het zo hoort. In mijn ogen (en waarschijnlijk dat van velen in ons kikkerlandje) is dit vreemd. Zoveel mogelijk open zijn, om de klant de mogelijkheid te bieden om te kopen.

Dat wat men gewend is, wordt veelal als normaal en goed bestempeld. Iets anders, dan wat wij gewend zijn, is niet goed of onpraktisch...

Wat ik hiermee wil zeggen is dat wat een ander doet, best wel eens goed en doordacht kan zijn. Alles heeft zijn voordeel en nadeel. Dat is goed om te beseffen voor een degelijk oordeel!

In het kader van veranderingsmanagement: misschien is de geboden verandering toch wel het overwegen waard?! ;-) Zie het als een kans en doe er wat mee!