Het ploeteren binnen het poldermodel

We polderen in Nederland wat af met ons wereldberoemd poldermodel. We zijn er trots op en het zal ook zeker zijn vruchten afwerpen.

Toch wil ik een kanttekening plaatsen bij deze aanpak. De Nederlandse medewerker heeft volgens dit model inspraak en daarom zijn woordje klaar. Geen probleem. Samen komen we tot een goed compromis en wanneer het meezit geldt dit als goed resultaat. Top!

Ik heb geconstateerd dat de aansturing in Nederland vrijblijvend is; te soft. Veel te soft! Doordat de medewerker in Nederland inspraak heeft, zal hij niet snel, zonder enige discussie te hebben gehad, vrede hebben met het idee van zijn/ haar manager. De manager voelt dat aan en laat het team zelf beslissingen nemen.

Over het algemeen gaat dat goed; maar wanneer het nodig is blijft de manager binnen zijn/ haar comfortzone en vergeet op tafel te slaan om duidelijk aan te geven wat de richting is.

Dit is in mijn ogen de reden waarom we belanden in het eeuwig polderen… het steeds maar weer zoeken naar een compromis, terwijl het niet mogelijk is om een ideale oplossing te vinden voor iedereen.

Er bestaat één besluit dat juist is en dat is het besluit van de manager. Punt uit.